Gaston Debrie over herstelverblijf

Na een noodlottige val, bij het snoeien van bomen, werd ik in allerijl opgenomen in het ziekenhuis. Al snel bleek dat de zorgen voor herstel zwaar zouden doorwegen, er stond me immers een lange revalidatieperiode te wachten. Door mijn verblijf in Campus Dommelhof heb ik de kans gekregen om in alle rust te bekomen en me aan te sterken.

“Ik stelde me open voor hulp en werd er beter van.”

Eventjes aanpassen, maar het went

Aanvankelijk bleef ik enkel op mijn kamer omdat ik er niet goed aan toe was. Ondanks dat ik het normaal zeer belangrijk vind om zoveel mogelijk zelf te doen, voelde ik aan dat hulp nodig zou zijn. De verpleegkundigen en de andere zorgen waren meer dan welkom! De maaltijden werden naar mijn kamer gebracht en er kwam regelmatig iemand langs om te kijken hoe ik het stelde. Het was voor mij en ook voor mijn echtgenote een geruststelling dat er steeds iemand bereikbaar was, ook ’s nachts.

Oude bekenden

Uiteindelijk heeft mijn herstelperiode een zestal weken geduurd. Naarmate ik me beter voelde, nuttigde ik de maaltijden in de leefgroep. Ik ontmoette zelfs vroegere kennissen!

Terug naar huis

Dankzij de goede zorgen in het herstelverblijf ben ik terug thuis, ik revalideer daar verder. Ik krijg wel nog steeds bezoek van Thuiszorg Dommelhof en dat doet me goed. Daarnaast wil ik natuurlijk ook mijn lieve echtgenote bedanken, want uiteraard was ook zij een grote steun!