Gilbert Merckx over thuiszorg
Ik kwam uit een gezin van 5 kinderen, maar had geen makkelijke jeugd. Mijn oudste zus, mijn moeder en mijn vader waren krijgsgevangenen waardoor ik opgroeide bij mij tantes en nonkels in Heverlee. Ik volgde een opleiding Grieks-Latijn en begon daarna te werken in de zaak van mijn vader. Mijn vader was constructeur van dorsmolens en dus werd ik getuige van de evolutie van de landbouw. We gingen van werken met paard en kar naar werken met de tractor. Nu maak ik de evolutie mee dat ik meer en meer hulpbehoevend ben, maar gelukkig is daar een oplossing voor!
Kiezen voor Dommelhof was een praktische keuze
Ik was eerst patiënt bij een andere thuisverplegingsdienst. Ik had een ontsteking aan mijn ogen en om de 2u druppels indoen was niet zo praktisch. Ik koos daarna toch voor Dommelhof omdat dit vlakbij de deur was. Ik heb nog geen moment spijt gehad van mijn beslissing!
Het werken geef ik niet op!
Ik ben meer dan 50 jaar zelfstandige geweest en tot op de dag van vandaag werk ik nog steeds in de zaak van mijn zoon. Ik kan het niet laten om aan de slag te zijn en heb zelfs mijn eigen wandelstok ontworpen! Ik sta elke dag om 6u45 op. De verpleegster van Campus Dommelhof brengt me dan steeds een bezoekje om 7u.
"De meiskes zijn altijd vriendelijk."
Ik heb geen hulp nodig bij mijn dagelijkse verzorging, maar ik vind het sociale contact geweldig! Ik doe graag een babbeltje en word op de beste manier bijgestaan. De "meiskes", zoals ik ze graag heet, houden me jong en praten met mij over de laatste nieuwe trends. Ik ben dus mee met mijn tijd!
Activiteiten zijn nog niet voor nu...
Ze vragen me weleens of ik geen zin heb om deel te nemen aan activiteiten, maar dat doe ik liever nog niet. Ik heb nog voldoende bezigheid dankzij de zaak van mijn zoon, maar sluit niet uit dat ik later niet deelneem.
Een gemeende dankjewel aan mijn kinderen
Het waren mijn dochters die ervoor zorgden dat er hulp van de thuisverpleging werd ingeroepen. Ik heb hier nooit een probleem van gemaakt en ben mijn kinderen enorm dankbaar voor de zorg die ze me geven.
Mocht er een dag komen dat ik meer en meer zorgen en hulp nodig heb, dan zet ik zeker de stap om naar het rusthuis te gaan. Ik hoop alleen dat deze dag nog even op zich laat duren, want ik heb nog vele plannen!
